„Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5, 48)

Formacja seminaryjna, trwająca 3 lata (IX semestrów) plus rok propedeutyczny, ma na celu doprowadzenie do wszechstronnej dojrzałości osobowej. Aby zrozumieć istotę formacji kapłańskiej, konieczne jest określenie jej fundamentów.

Bez formacji ludzkiej cała formacja kapłańska byłaby pozbawiona niezbędnego fundamentu. Kapłan powołany jest do bycia „żywym obrazem” Jezusa Chrystusa, Głowy i Pasterza Kościoła, i powinien dążyć do odtwarzania w sobie, na ile to możliwe, ludzkiej doskonałości jaśniejącej w Synu Bożym, który stał się człowiekiem. Doskonałość ta ujawnia się w Jego postawie wobec innych, jak to przedstawiają Ewangeliści.

Najważniejszym elementem w życiu alumna, a potem przyszłego kapłana, jest formacja duchowa, która rozpoczyna się już od pierwszej chwili wspólnoty seminaryjnej. Jej celem jest ukazanie kandydatowi do seminarium istoty wiary oraz pogłębienie osobistego zaangażowania w relację z Jezusem Chrystusem.

Pierwszy rok studiów seminaryjnych, zwany rokiem propedeutycznym, jest czasem, w którym zewnętrznie „nic nowego” się nie dzieje. Alumni poznają strukturę Kościoła i skupiają się na pogłębianiu relacji z Panem Bogiem poprzez studium, modlitwę oraz budowanie wspólnoty w Kościele.

Duchowy aspekt formacji jest najważniejszym elementem wychowania do kapłaństwa. Pełni rolę nadrzędną i jednoczącą wobec pozostałych wymiarów seminaryjnego kształcenia. Formacja duchowa jest procesem permanentnym, trwającym przez całe życie.

Eucharystia

„Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w imię moje, tam jestem pośród nich.” (Mt 18, 20)

Eucharystia stanowi fundament życia duchowego Kościoła. Jak najczęstsze uczestnictwo w niej pozwala na pogłębianie relacji z Jezusem Chrystusem oraz na wzrastanie w wierze i miłości, co jest ważne dla alumnów naszego Seminarium. Codzienna lub częsta obecność na Mszy Świętej umożliwia rozwijanie życia duchowego oraz umacnianie wiary.

Alumni, za zgodą Rektora, mogą brać udział w Mszach Świętych odprawianych w innych Kościołach, koncentrując się na duchowym aspekcie wspólnoty Kościoła Powszechnego. W ten sposób pielęgnują w sobie potrzebę uczestnictwa w Najświętszej Eucharystii, która jest centrum życia chrześcijańskiego.

Eucharystia nie ogranicza się tylko do jednej denominacji kościelnej, lecz jest wyrazem wspólnoty wszystkich chrześcijan, zgodnie z modlitwą: „Aby wszyscy byli jedno” (J 17,21). Alumni uczą się jedności i miłości, które są kluczowe dla posługi kapłańskiej i życia duchowego.

Eucharystia jest źródłem mocy oraz miejscem uczenia się pokory, miłości bliźniego i oddania służbie Bożej.

Modlitwa i Liturgia Godzin

„Trwajcie w modlitwie, czuwając na niej z dziękczynieniem.” (Kol 4, 2)

„Trwali oni jednomyślnie na modlitwie.” (Dz 1, 14)

Rytm życia kapłańskiego wyznaczają kolejne modlitwy. Liturgia Godzin jest modlitwą całego Kościoła i w formacji stanowi najważniejsze wydarzenie dnia. Odmawianie modlitw porannych, południowych, wieczornych i nocnych uczy regularności i wytrwałości oraz włącza alumnów w modlitwę Kościoła.

Codzienna Eucharystia i nawiedzenie Najświętszego Sakramentu umacniają więź z Chrystusem i wspólnotą wierzących.

Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu

„Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę.” (J 15, 4)

Adoracja prowadzi do wewnętrznej ciszy, w której głos Chrystusa staje się wyraźny. To czas słuchania, powierzania spraw Bogu i umacniania wiary.

Medytacja i czytania duchowe

„Słowo Boże jest żywe i skuteczne...” (Hbr 4, 12)

Medytacja jest spotkaniem ze Słowem, które przemienia. Alumni pielęgnują miłość do nauczania Kościoła i żywotów świętych, czerpiąc z ich duchowości. Regularna medytacja i lektura przygotowują do posługi z dojrzałym rozumieniem i miłością do Słowa Bożego.

Ekumenizm

„Aby wszyscy byli jedno...” (J 17, 21)

Dążenie do jedności chrześcijan jest częścią formacji. Służą temu współpraca, dialog i modlitwa. Alumni biorą udział w inicjatywach ekumenicznych, ucząc się praktycznej jedności w Chrystusie.

Rachunek sumienia i sakrament pokuty

„Zbadaj mnie, Boże, i poznaj serce moje...” (Ps 139, 23–24)

„Wyznawajcie zatem grzechy jedni drugim...” (Jk 5, 16)

Codzienny rachunek sumienia pomaga weryfikować życie, kształtuje pokorę i ufność. Regularna spowiedź, zalecana nie rzadziej niż raz w miesiącu, porządkuje sumienie i integruje osobę.

Święci jako przewodnicy

Na drodze do kapłaństwa alumnom towarzyszą święci. Patronem Seminarium jest św. Jerzy. Jego przykład i wstawiennictwo wspierają w nawróceniu i wytrwałości.

Silentium Sacrum

„Zatrzymajcie się i we Mnie uznajcie Boga...” (Ps 46, 11)

„Święte Milczenie” uczy ciszy, która otwiera na Boga. Sprzyja refleksji, modlitwie i medytacji. Pomaga odnaleźć pokój i umacnia więź ze Stwórcą.

Kontakt w sprawach formacji

W pytaniach dotyczących formacji i rekrutacji prosimy pisać na adres: rektorat[at]seminarium-duchowne.pl