„Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.” (Mt 5, 48)
Proszę obrócić telefon do pozycji poziomej, aby uzyskać lepszą czytelność strony.
Formacja seminaryjna, trwająca 3 lata (IX semestrów) plus rok propedeutyczny, ma na celu doprowadzenie do wszechstronnej dojrzałości osobowej. Aby jednak zrozumieć istotę formacji kapłańskiej, konieczne jest określenie jej fundamentów.
Bez formacji ludzkiej cała formacja kapłańska byłaby pozbawiona swojego niezbędnego fundamentu. Kapłan powołany jest do bycia „żywym obrazem” Jezusa Chrystusa, Głowy i Pasterza Kościoła, i powinien dążyć do odtwarzania w sobie, na ile to możliwe, ludzkiej doskonałości jaśniejącej w Synu Bożym, który stał się człowiekiem. Doskonałość ta ujawnia się szczególnie wyraźnie w Jego postawie wobec innych, jak to przedstawiają Ewangeliści.
Najważniejszym elementem w życiu alumna, a potem przyszłego kapłana, jest formacja duchowa, która rozpoczyna się już od pierwszej chwili wspólnoty seminaryjnej. Jej celem jest ukazanie kandydatowi do seminarium istoty wiary oraz pogłębienie osobistego zaangażowania w relację z Jezusem Chrystusem.
Pierwszy rok studiów seminaryjnych, zwany rokiem propedeutycznym, jest czasem, w którym zewnętrznie „nic nowego” się nie dzieje. Alumni poznają strukturę Kościoła i skupiają się na pogłębianiu relacji z Panem Bogiem poprzez studium, modlitwę oraz budowanie wspólnoty w Kościele.
Duchowy aspekt formacji jest najważniejszym elementem wychowania do kapłaństwa. Pełni rolę nadrzędną i jednoczącą wobec pozostałych wymiarów seminaryjnego kształcenia. Formacja duchowa jest procesem permanentnym, trwającym przez całe życie.
Eucharystia
„Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w imię moje, tam jestem pośród nich.” (Mt 18, 20)
Eucharystia stanowi fundament życia duchowego Kościoła. Jak najczęstsze uczestnictwo w niej pozwala na pogłębianie relacji z Jezusem Chrystusem oraz na wzrastanie w wierze i miłości, co jest niezwykle ważne dla alumnów naszego Seminarium. Codzienna lub częsta obecność na Mszy Świętej umożliwia rozwijanie duchowego życia oraz umacnianie wiary.
Alumni, za zgodą Rektora, mogą brać udział w Mszach Świętych odprawianych w innych Kościołach, koncentrując się na duchowym aspekcie wspólnoty Kościoła Powszechnego. W ten sposób pielęgnują w sobie potrzebę uczestnictwa w Najświętszej Eucharystii, która jest centrum naszego chrześcijańskiego życia. Eucharystia staje się miejscem spotkania z Jezusem Chrystusem, gdzie alumni mogą czerpać siłę i inspirację do swojego przyszłego kapłaństwa.
Eucharystia nie ogranicza się tylko do jednej denominacji kościelnej, ale jest najpełniejszym wyrazem wspólnoty wszystkich chrześcijan, zgodnie z wolą Zbawiciela wyrażoną w Jego modlitwie: “Aby wszyscy byli jedno” (J 17,21). W ten sposób alumni Narodowego Kościoła Katolickiego uczą się jedności i miłości, które są kluczowe dla ich posługi kapłańskiej i życia duchowego.
Eucharystia jest więc nie tylko źródłem duchowej mocy, ale także miejscem, gdzie alumni uczą się pokory, miłości bliźniego i oddania służbie Bożej, co stanowi istotę ich przyszłej misji kapłańskiej.
Modlitwa
„Trwajcie w modlitwie, czuwając na niej z dziękczynieniem.” (Kol 4, 2)
Naczelną wartość formacji duchowej stanowi modlitwa. Stopień umiłowania modlitwy oraz pełny, świadomy i czynny udział każdego alumna i całej seminaryjnej wspólnoty w liturgii jest jednym z wyraźnych znaków powołania. Klerycy są w sposób szczególny wezwani do pogłębiania swojej więzi z Tym, który ich powołuje. Mają oni szukać Chrystusa w rzetelnym rozważaniu Słowa Bożego, w czynnym obcowaniu ze świętymi tajemnicami Kościoła, przede wszystkim w Eucharystii i codziennej Liturgii Godzin, w biskupie, który ich posyła, i w ludziach, do których są posłani, zwłaszcza ubogich, słabych, grzeszników i niedowiarków.
Modlitwa jest darem, pogłębieniem zażyłości z Bogiem i fundamentem życia duchowego. Owocem jedności z Bogiem jest umiejętność postrzegania innych ludzi jako swoich braci oraz chęć służenia im w duchu Ewangelii. Alumni swoją formację duchową zgłębiają poprzez wspólne praktyki duchowe.
Do praktyk duchowych kleryków należy Eucharystia, która zajmuje szczególne miejsce w rozwoju życia duchowego. Jest ona źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego. Alumni poprzez Eucharystię pogłębiają jedność z Panem Jezusem, co wyraża się w podejmowaniu na co dzień radykalnej przemiany serca. Kościół żyje dzięki Chrystusowi eucharystycznemu, Nim się karmi i z Niego czerpie światło.
Formacja duchowa oparta na modlitwie i Eucharystii kształtuje przyszłych kapłanów, przygotowując ich do służby, w której Chrystus jest centrum i źródłem wszelkich działań. Tylko poprzez głęboką więź z Bogiem i stałe dążenie do świętości, klerycy mogą skutecznie realizować swoje powołanie.
Modlitwa
„Trwajcie w modlitwie, czuwając na niej z dziękczynieniem.” (Kol 4, 2)
Liturgia Godzin
„Trwali oni jednomyślnie na modlitwie” (Dz 1, 14).
Rytm życia kapłańskiego wyznaczają kolejne modlitwy, z których Liturgia Godzin jest modlitwą całego Kościoła. W trakcie formacji seminaryjnej, Liturgia Godzin stanowi najważniejsze wydarzenie dnia. Alumni, odmawiając poszczególne modlitwy, łączą się w modlitwie z całym Kościołem.
Codzienna Eucharystia jest centralnym punktem życia duchowego każdego kapłana. Udział w niej pozwala na codzienne spotkanie z Jezusem Chrystusem, umacniając więź z Nim oraz z całą wspólnotą wierzących.
Liturgia Godzin, na którą składają się modlitwy poranne, południowe, wieczorne i nocne, jest nie tylko obowiązkiem, ale także przywilejem uczestniczenia w modlitwie Kościoła. Alumni, odmawiając poszczególne modlitwy, włączają się w modlitwę całego Kościoła, który „trwa jednomyślnie na modlitwie” (Dz 1, 14).
W trakcie formacji seminaryjnej, Liturgia Godzin nie tylko kształtuje duchowość przyszłych kapłanów, ale także uczy ich regularności i wytrwałości w modlitwie, co jest niezbędne w ich przyszłej posłudze. Odmawianie Liturgii Godzin pozwala na głębsze zanurzenie się w tajemnicę wspólnoty Kościoła i budowanie silnej więzi z Bogiem.
Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu
„Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeżeli nie trwa w winnym krzewie, tak i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.” (J 15, 4)
Codzienna Eucharystia oraz nawiedzenie Najświętszego Sakramentu są kluczowymi elementami duchowego życia każdego wierzącego. Trwając przed Jezusem, uczymy się z Nim rozmawiać, co pozwala na pogłębianie naszej relacji z Chrystusem.
Adoracja Najświętszego Sakramentu umożliwia nam osiągnięcie wewnętrznej ciszy, dzięki której głos Chrystusa staje się słyszalny w naszym życiu. W tej ciszy, możemy lepiej wsłuchać się w Jego prowadzenie, zrozumieć Jego wolę i umocnić naszą wiarę.
Codzienne uczestnictwo w Eucharystii pozwala nam na regularne czerpanie siły z Najświętszego Sakramentu, który jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego. To podczas Mszy Świętej spotykamy się z Chrystusem w sposób najpełniejszy, przyjmując Jego Ciało i Krew, co daje nam duchową moc do codziennego życia.
Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, zarówno w trakcie adoracji, jak i poza nią, pomaga nam trwać w obecności Jezusa. Pozwala na chwilę zatrzymania się w codziennym zgiełku, by oddać nasze troski i radości Bogu, a jednocześnie napełnia nas pokojem i nadzieją.
Dzięki codziennemu obcowaniu z Eucharystią i Najświętszym Sakramentem nasza wiara staje się głębsza i bardziej autentyczna, a my sami jesteśmy coraz bardziej zdolni do naśladowania Chrystusa w naszym życiu codziennym.
Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu
„Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeżeli nie trwa w winnym krzewie, tak i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.” (J 15, 4)
Medytacja
„Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny; przenika aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.” (Hbr 4, 12)
Medytacja jest spotkaniem z żywym Słowem Bożym, które ma moc przemiany wnętrza człowieka. Jest to zasłuchiwanie się w to, co Bóg pragnie mi powiedzieć. Nikt bowiem nie może być głosicielem słowa, jeśli nie stał się jego słuchaczem.
Czytania duchowe – alumni są wezwani do pielęgnowania wrażliwości i miłości wobec słowa wyrażonego w tradycji Kościoła i jego nauczaniu po dzień dzisiejszy. Czytania te mają służyć poznaniu żywotów świętych, ich myśli i duchowości. Dzięki temu alumni mogą czerpać z bogactwa duchowego dziedzictwa Kościoła, inspirując się przykładem świętych i pogłębiając swoją wiarę oraz duchowe zaangażowanie.
Poprzez regularne praktykowanie medytacji i czytań duchowych, alumni przygotowują się do pełnienia swojej przyszłej posługi z głębokim zrozumieniem i miłością do słowa Bożego, które jest fundamentem ich duchowej formacji.
Ekumenizm
„Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni w Nas byli jedno, aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.” (J 17, 21)
Ekumenizm, czyli dążenie do jedności wszystkich chrześcijan, jest ważnym aspektem formacji w naszym seminarium. Każdy wierzący w Chrystusa jest wezwany do jedności w Nim z każdym, kto wyznaje Jego święte Imię. Dlatego alumni naszego seminarium są świadomie angażowani w dążenie do jedności chrześcijan w Kościele Powszechnym.
Jako przyszli kapłani, alumni uczą się, że jedność chrześcijan nie jest tylko ideałem, ale również praktycznym celem, do którego należy dążyć. Współpraca, dialog i wzajemne zrozumienie są kluczowe dla budowania tej jedności. Alumni uczestniczą w inicjatywach ekumenicznych, spotkaniach i modlitwach, które mają na celu zbliżenie różnych wyznań chrześcijańskich.
W ten sposób alumni naszego seminarium nie tylko uczą się teorii ekumenizmu, ale również praktykują go w codziennym życiu, stając się żywymi świadkami dążenia do jedności w Chrystusie.
Ekumenizm
„Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni w Nas byli jedno, aby świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.” (J 17, 21)
Rachunek sumienia
„Zbadaj mnie, Boże, i poznaj serce moje, doświadcz mnie i poznaj myśli moje. Zobacz, czy nie kroczę drogą nieprawości, a prowadź mnie drogą odwieczną!” (Ps 139, 23-24)
Poprzez praktykę codziennego rachunku sumienia klerycy starają się weryfikować swoje życie i ufnie powierzać się Bogu. Regularne refleksje nad własnym postępowaniem pozwalają na głębsze zrozumienie swoich motywacji, poprawę relacji z Bogiem oraz kształtowanie postawy pokory i skruchy. Dzięki temu klerycy mogą dostrzegać swoje słabości, pracować nad ich przezwyciężaniem i nieustannie dążyć do duchowej doskonałości, naśladując przykład Jezusa Chrystusa. Codzienny rachunek sumienia jest więc kluczowym elementem formacji duchowej, prowadzącym do coraz pełniejszego zjednoczenia z Bogiem i bliźnim.
Czytania duchowe – alumni są wezwani do pielęgnowania wrażliwości i miłości wobec słowa wyrażonego w tradycji Kościoła i jego nauczaniu po dzień dzisiejszy. Czytania te mają służyć poznaniu żywotów świętych, ich myśli i duchowości. Dzięki temu alumni mogą czerpać z bogactwa duchowego dziedzictwa Kościoła, inspirując się przykładem świętych i pogłębiając swoją wiarę oraz duchowe zaangażowanie.
Poprzez regularne praktykowanie medytacji i czytań duchowych, alumni przygotowują się do pełnienia swojej przyszłej posługi z głębokim zrozumieniem i miłością do słowa Bożego, które jest fundamentem ich duchowej formacji.
Sakrament spowiedzi
„Wyznawajcie zatem grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni.” (Jk 5, 16)
Jednym z kluczowych zadań seminarium duchownego jest kształtowanie w alumnach umiejętności odkrywania znaczenia i wartości sakramentu pokuty. W trakcie formacji seminaryjnej alumni uczą się doceniać niezbędność tego daru oraz potrzebę stałego kierownictwa duchowego. Zaleca się, aby przystępowali do spowiedzi nie rzadziej niż raz w miesiącu, co sprzyja kształtowaniu sumienia i integracji całej osoby.
Na drodze do kapłaństwa alumnom towarzyszą święci, którzy zawsze są tam, gdzie jest Chrystus. Ich przykład i wstawiennictwo stanowią realną pomoc w codziennym życiu. Przyszli kapłani powinni poznawać życiorysy i charyzmaty świętych. Patronem naszego Seminarium jest św. Jerzy, który swoim życiem wskazywał na Jezusa i wzywał do nawrócenia.
Kształtowanie w alumnach świadomości znaczenia sakramentu spowiedzi oraz naśladowanie świętych, takich jak św. Jerzy, jest nieodzowną częścią przygotowania do kapłaństwa. Alumni uczą się, że regularna spowiedź i duchowe wsparcie świętych są fundamentem ich duchowego rozwoju i przyszłej posługi kapłańskiej.
Sakrament spowiedzi
„Wyznawajcie zatem grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni.” (Jk 5, 16)
Silentium Sacrum
„Zatrzymajcie się i we mnie uznajcie Boga, wzniosłego wśród narodów, wzniosłego na ziemi!” (Ps 46, 11)
Silentium Sacrum („Święte Milczenie”) ma na celu nie tylko wyciszenie zewnętrzne, ale także pomaga w otwarciu się na Boga. W świecie pełnym hałasu i zgiełku, cisza staje się przestrzenią, w której można usłyszeć głos Boga i wsłuchać się w Jego prowadzenie. Milczenie pozwala na głębszą refleksję, modlitwę i medytację, co prowadzi do duchowego wzrostu i umocnienia relacji z Bogiem. Praktykowanie Silentium Sacrum w życiu codziennym staje się nieodzownym elementem, który pomaga w odnalezieniu wewnętrznego pokoju i wzmocnieniu więzi z Stwórcą.