Formacja w Seminarium
Opis celu, odpowiedzialności i etapów kształtowania kandydata.
Tożsamość i cel
Seminarium Duchowne Narodowego Kościoła Katolickiego to szczególne miejsce, w którym każdy pragnący służyć Bogu i ludziom buduje swoją relację z Chrystusem, z Kościołem i drugim człowiekiem. Okres formacji jest czasem dojrzewania do pełni człowieczeństwa oraz zdobywania niezbędnej wiedzy. Wszystko to motywuje cel najważniejszy, czyli Chrystus.
Wymiary formacji
Kościół uznaje seminarium za podstawowe i niezbędne środowisko formacji kandydatów do kapłaństwa. Formacja seminaryjna obejmuje wymiary ludzki, duchowy, intelektualny i pastoralny. Jej zasadniczym celem jest całkowite związanie z Jezusem Chrystusem.
Odpowiedzialni za formację
Bezpośrednio odpowiedzialnymi za formację w Seminarium są w imieniu Kościoła rektor i wspólnota moderatorów.
Zakres studiów
Zakres studiów teologii dla kandydatów do kapłaństwa obejmuje podstawowe dyscypliny filozoficzne i teologiczne oraz przygotowanie pedagogiczno-katechetyczne i pastoralne. Do głównych przedmiotów należą nauki biblijne, teologia dogmatyczna, teologia moralna, teologia pastoralna, liturgika, katechetyka, nauka społeczna Kościoła, historia Kościoła, historia filozofii, filozofia systematyczna, antropologia, etyka, psychologia, pedagogika, homiletyka. Ze studiami związana jest także praktyka pastoralna i katechetyczna w parafii.
Cel wychowawczy
Najważniejszym celem formacji seminaryjnej jest ukształtowanie alumna na wzór Dobrego Pasterza.
Formacja alumnów zakonnych
W formacji kandydatów do kapłaństwa będących członkami zgromadzeń zakonnych ważna jest współpraca i łączenie formacji zakonnej i seminaryjnej.
Etapy formacji zakonnej
Formacja zakonna przebiega etapami. To czas odkrywania i pogłębiania relacji z Bogiem, a w ramach formacji seminaryjnej także czas studiowania, praktyki asystenckiej oraz kształtowania charakteru. Chodzi o poznawanie Boga i umacnianie więzi z Nim.